ارتوکین و ارتوکین تراپی چیست؟

ارتوکین تراپی، پروسه‌ای است که در آن خون بیمار استخراج شده، و پس از انجام تغییرات، مجدد به ‌عنوان دارویی ضدالتهاب، برای کاهش درد مزمن و استئوآرتریت به فرد تزریق می‌شود.

از ارتوکین تراپی، می‌توان برای درمان درد و التهاب مفصل استفاده کرد. در این روش درمانی، پروتئین‌های مؤثر استخراج شده از خون شخص، به مفصل درگیر تزریق می‌شوند. پس از استخراج خون، پروتئین‌های دخیل و مؤثر در مبارزه با التهاب و بازسازی بافتی استخراج شده، و پس از فرآوری، سرم به داخل مفصل درگیر تزریق می‌شود. در سرم تزریقی، هیچ‌گونه گلبول قرمز و یا سفیدی وجود نداشته، در نتیجه، تزریق سرم حاصل، باعث تحریک و آزار بافتی نمی‌شود. به این سرم تزریقی، ارتوکین، یا سرم تعدیل شده‌ی اتولوگ می‌گویند.

این روش درمانی، توسط جراح ستون فقرات آلمانی، دکتر پیتر وهلینگ توسعه پیدا کرده است. این روش درمانی، پس از معرفی، محبوبیت فراوانی در میان ورزشکاران و مخصوصاً کشتی‌گیران پیدا کرده است. این روش درمانی، پس از مؤثر واقع شدن، در درمان آسیب‌های مفصلی در اسب‌ها و موفقیت در سایر مطالعات و آزمایش‌ها، در سال ۲۰۰۳، برای استفاده بر روی انسان‌ها نیز، توسط سازمان غذا و داروی آلمان تایید شد.

یکی از پروتئین‌های مهم در ارتوکین که نقش مهمی در کاهش التهاب و افزایش سرعت بهبودی و ترمیم بافتی ایفا می‌کند، آنتاگونیست گیرنده‌ی اینترلوکین-۱ یا IL-1Ra است. این پروتئین، با خنثی کردن اثرات التهابی اینترلوکین -۱، می‌تواند به بهبودی آسیب مفصلی و کاهش درد و التهاب کمک کند. اینترلوکین -۱، با اتصال به گیرنده‌های اختصاصی خود بر سطح سلول‌ها، فرآیند التهاب را آغاز می‌کند. برخی از تحقیقات از اثرات IL-1Ra، در ایجاد اخلال در فعالیت مواد مؤثر، در تخریب مفصل خبر می‌دهند. طبق گفته‌ی دکتر وهلینگ، غلظت این پروتئین در ارتوکین، حدود ۱۰۰۰۰ بار بیشتر از غلظت پروتئین‌های ضدالتهابی در خون معمولی است.

ارتوکین تراپی، شباهت زیادی با درمان با پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP دارد. در PRP، از خون خود شخص، برای افزایش سرعت ترمیم و بازسازی در بافت آسیب‌دیده استفاده می‌شود. در این روش، با افزایش غلظت پلاکت‌ها و تزریق آن‌ها به محل آسیب، سرعت ترمیم بافتی در اثر فاکتورهای رشدی تولید شده از پلاکت‌ها افزایش پیدا می‌کند. PRP برخلاف ارتوکین، حاوی گلبول‌ها و مواد محرک است، در نتیجه احتمال ایجاد التهاب، متعاقب درمان با PRP وجود دارد.

برطبق مطالعات انجام شده، حدود ۷۵ درصد از بیماران، پس از انجام ارتوکین تراپی، نتایج و اثرات مناسب و موفقیت‌آمیز در درمان را تجربه می‌کنند. درمان با ارتوکین تراپی، هنگامی موفق تلقی می‌شود که میزان درد و التهاب مفصلی شخص، تا حدود ۵۰ درصد کاهش پیدا کند. تحقیقات، از اثر مناسب ارتوکین تراپی زانو، در کاهش نیاز به تعویض مفصل زانو و پیشگیری از آن خبر می‌دهند.

در چه موقعیت‌هایی آرتوکین تراپی کاربرد دارد؟

آرتروز شایع‌ترین اختلال مفصلی است؛ پیش‌بینی می‌شود تعداد بزرگسالان مبتلا به آرتروز در ایالات متحده از ۲۱٫۴ میلیون نفر در سال ۲۰۰۵، به ۴۱٫۱ میلیون نفر تا سال ۲۰۳۰ رسیده و تقریباً دو برابر شود.

• آرتروز هنگامی رخ می‌دهد که بالشتک بین استخوان‌های (غضروف) شما خراب می‌شود. غضروف شما یک بافت انعطاف‌پذیر سخت است که به حرکت مفاصل کمک می‌کند. با تخریب غضروف، استخوان‌ها در هنگام حرکت، به ‌روی هم یا بر روی ماهیچه‌ها کشیده می‌شوند. در نتیجه، شخص علائمی، مانند درد، تورم و کاهش دامنه‌ی حرکت مفصل را تجربه می‌کند.
• احتمال ابتلا به آرتروز، با افزایش سن، چاقی و سابقه آسیب مفصلی افزایش پیدا می‌کند.

یکی از روش‌های درمانی استئوآرتریت یا آرتروز، ارتوکین تراپی است. تحقیقات نشان‌دهنده اثرات مثبت درمان با این روش، و کاهش درد و التهاب متعاقب درمان با آن هستند. همچنین، در مقایسه با دیگر روش مشابه در درمان آرتروز، یعنی درمان با پلاسمای غنی از پلاکت، ارتوکین تراپی، نتایج بهتر و بلندمدت‌تری را نشان می‌دهد.