نظام پرداخت Fee for Service، هزینه در ازای خدمات سیستم پرداخت بیمه سلامت است که در آن به پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای هر خدمت خاص ارائه شده هزینه پرداخت می شود که اساساً به ارائه دهندگان پزشکی برای حجم و مقدار خدمات ارائه شده، صرف نظر از نتیجه، پاداش می دهد. این روش برخلاف مدلهای جایگزین، از جمله پرداخت همراه، خانههای پزشکی بیمار محور و سازمانهای مراقبت پاسخگو است. در چند سال گذشته تغییری از مدلهای پرداخت هزینه به ازای خدمات، به سمت پرداختهای مبتنی بر ارزش رخ داده است؛ در این پرداخت ها به ارائه دهندگان پزشکی براساس کارایی و نتایج بیمار، به جای حجم خدمات ارائهشده، پاداش داده می شود.
نظام پرداخت کارانه رایج ترین مدل پرداخت است که در آن پزشکان، بیمارستانها و مراکز درمانی برای هر خدمتی که انجام میدهند، هزینه جداگانه دریافت میکنند. در این مدل، بیمار یا شرکت بیمه، مسئول پرداخت هر مبلغی است که ارائه دهنده خدمات درمانی برای این خدمات هزینه می کند. این مدل شبیه ترین مدل به بازار است. این مدل پرداختهای خدمات را بدون توجه به تأثیر آنها بر سلامت بیمار بازپرداخت می کند. منتقدان این مدل در امریکا معتقدند که FFS مسئول ایجاد یک سیستم مراقبت های بهداشتی ناپایدار است زیرا انگیزه های مالی ذاتی آن باعث می شود که مراقبان به جای توجه به منافع بیمار، بر افزایش تعداد ویزیت ها، آزمایش ها، درمان ها و روشهای قابل پرداخت تمرکز کنند. آنها به جای کارانه، پرداخت مبتنی بر ارزش را پیشنهاد می کنند.
در مقابل، غرامت مالی در یک سیستم مراقبت مبتنی بر ارزش به جای تعداد و هزینه خدمات ارائه شده، بر اساس نتایج بیمار است. سوابق الکترونیکی سلامت و دسترسی به دادهها تغییر به مراقبت مبتنی بر ارزش را ممکن میکند، زیرا دادهها مردم را به سمت درمانهایی هدایت میکنند که از نظر آماری کارساز هستند.
برخی تجارب جهانی از اجرای نظام پرداخت Fee for Service حاوی نکات زیر است:
-نظام پرداخت کارانه در مقایسه با سایر روش ها،هزینه های سلامت را افزایش می دهد.
-اجرای نظام پرداخت کارانه به افزایش در خرید و مصرف تجهیزات گران قیمت تشخیصی منجر می شود.
-میزان جراحی سزارین در نظام پرداخت کارانه در مقایسه با سایر روش های پرداخت بسیار بالا بوده است.
-میزان جراحی های کاملا استاندارد شده با نظام پرداخت کارانه در مقایسه با سایر نظام های پرداخت بالاتر است.