ترکیب طبّ سنّتی و مکمّل در مراقبت بهداشت یک هدف جهانی

سازمان جهانی بهداشت در راستای هدف اول اعلام شده خود یعنی دخالت دادن طبّ سنّتی و مکمّل در سیستم های مراقبت بهداشت است.

بر اساس درجه به کارگیری طبّ سنّتی و مکمل، سه نوع سیستم بهداشتی تعریف کرده است:

۱-سیستم جامع یا تلفیقی (Integrative )

در سیستم Integrative Medicine، طب سنتی و مکمل کاملا شناخته شده است و درهمه زمینه های برنامه ریزی مراقبت بهداشت شرکت می کند

الف: طب سنتی و مکمل در سیاست های دارویی ملی کشور وارد شده است .

فراهم آورندگان و محصولات آنها ثبت شده اند و قوانین مشخصی وجود دارد.

ب: درمان های طب سنتی و مکمل در بیمارستان ها و درمانگاه های خصوصی و دولتی در دسترس اند.

ج: هزینه درمان با طب سنتی و مکمل توسط سازمان های بیمه پرداخت می شود.

د: پژوهش در باره طب سنتی و مکمل در حال انجام است.

ه : آموزش طب سنتی و مکمل به صورت رسمی در سطح دانشگاهی فراهم است و پزشکان، داروسازان وپرستاران را پوشش می دهد.

سیستم  Integrative Medicine  بیش از همه در چین و پس از آن در کره و ویتنام در حال اجرا است.

۲-سیستم مشتمل (Inclusive):

این سیستم، طب سنتی و مکمل را به رسمیت می شناسد اما به طور کامل در همه جنبه های مراقبت سلامت وارد نشده است .

دراین کشورها کار روی خط مشی ها و مقررات، پوشش بیمه، تحقیقات و آموزش در حال انجام است.

سیستم مشتمل در کشورهایی مانند کانادا، انگلستان، گینه استوایی، نیجریه، مالی، هندوستان، ژاپن، اندونزی، استرالیا، امارات ، آلمان، نروژ

و آمریکا وجود دارد.

نهایتا انتظار می رود کشورهای دارای سیستم مشتمل به یک سیستم فراگیر نائل شوند.

۳- سیستم اغماض گر (Tolerant):

در این سیستم، مراقبت بهداشت ملّی فقط بر اساس طب نوین بنا شده است امّا برخی فعالیت های طبّ سنّتی و مکمّل توسط قانون تحمّل می شود.