استاد دکتر محمدحسن طریقت منفرد دارفانی را وداع گفت

ایشان متولد سال ۱۳۲۵ در تهران و جراح و متخصص چشم‌ از کشور آلمان بود که در دولت دهم مدتی وزیر بهداشت بود.

مرحوم طریقت منفرد استاد چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود.

پیام تسلیت به مناسبت «دکتر محمدحسن طریقت منفرد»

دکتر خلیل علی محمدزاده عضو فرهنگستان علوم پزشکی و رئیس مرکز تحقیقات سیاستگذاری اقتصاد سلامت، درگذشت دکتر محمدحسن طریقت منفرد را تسلیت گفت.

در این پیام آمده است: درگذشت استاد عزیز جناب آقای دکتر محمدحسن طریقت منفرد موجب تاثر و تالم گردید. او از شخصیت های مردمی و از استادان دلسوز در حوزه نظر و عمل بود. فقدان این انسان متعهد و متخصص ضایعه ای جبران ناپذیر است. حضور فعال و مستمر ایشان در جلسات کانون دانشگاهیان ایران اسلامی به عنوان عضو شورای مرکزی، فرصت آشنایی و استفاده بیشتر از نظرات ایشان را برای جامعه دانشگاهی و اینجانب فراهم آورده بود.
ضمن تسلیت درگذشت این استاد مبرز به جامعه دانشگاهی و به ویژه دانشگاه های علوم پزشکی، همکاران و خانواده مکرم ایشان و سایر وابستگان آن عزیز سفر کرده، از درگاه خداوند منان برای آن مرحوم رحمت و مغفرت الهی و برای کلیه بازماندگان و دوستان، اجر و صبر مسالت دارم.

عصر روز پنجشنبه ۸ مهر ماه ۱۴۰۰

@hcsm.ir

@dr.khalil.amz

@dr.khalil_amz

بخشی از دیدگاه های دکتر محمدحسن طریقت در همایش نقد نظام سلامت ایران(۶ اسفند ماه ۱۳۹۷)

– هیچ وظیفه‌ای برای حکومت‌ها مهم‌تر از سلامت نیست، اگر مملکتی سالم نباشد امنیت هم برای آن فایده‌ای ندارد.

– در موضوع امنیت با کمک‌های حاکمیت وضع خوبی داریم و به آن افتخار می‌کنیم ولی در موضوع سلامت جای بحث وجود دارد.

– این افتخار جامعه پزشکی است که می‌تواند جامعه را نجات بدهد و هیچ کس نباید به خودش اجازه بدهند به مقام پزشک کوچک‌ترین جسارتی کند، چرا که فرهیخته‌ترین قشر هر جامعه‌ پزشکان هستند، به شرطی که طبابت آنان همراه با حکمت باشد.

– امام خمینی (ره) آرزو داشتند که طب ایرانی، اسلامی شود و به همین دلیل در بسیاری از زمان‌ها طب قدیم را بر طب جدید ترجیح می‌دادند.

– امیرکبیر علاقه داشت تا از طب غربی در کنار طب ایرانی استفاده کند اما بعد از فوت وی آموزش طب ایرانی، اسلامی در قانون ممنوع شد.

– در آمریکایی که بیش از ۱۰ برابر ما سرانه پزشکی دارد، عدالت در خدمات پزشکی محور تبلیغات انتخاباتی است که اهمیت عدالت در این حوزه را نشان می‌دهد.

– از چهل سال گذشته به دو دلیل کشورهای پیشرفته اجازه ندادند پزشکان در مدیریت بهداشت و درمان دخالت کنند، اول برای حفظ منزلت پزشک و دوم به خاطر اینکه پزشک یک عنصر مقتدر و دارای نفوذی است که اگر سرنوشت مصرف‌کننده را به دست بگیرد، هیچ منبعی باقی نخواهد ماند.

– تنها قشری که مصرف کننده امکان نافرمانی ندارد افرادی هستند که بیماری در بیمارستان دارند، چرا که نمی‌توانند با تجویز پزشک مخالفت کنند.

– پزشکان به خاطر جنس شغلشان خدمات ویژه را به صاحبان قدرت و منصب ارائه می‌کردند و به همین دلیل است که می‌بینیم پادشاهان همیشه به پزشکان توجه ویژه‌ای داشته‌اند.

– هیچ کشوری به اندازه خدمات پزشکی منابع کافی ندارد، این‌ که بخواهیم از حداقل امکانات حداکثر استفاده را ببریم موضوعی اقتصادی است و ارتباطی با پزشکی ندارد به همین دلیل پزشکان نباید در مناصب مدیریتی قرار بگیرند.

– از آنجا که اعتبار جامعه پزشکی در درمان است این قشر انگیزه‌ای برای پیشگیری ندارند.

– بیماری‌های واگیر تقریباً در دنیا از بین رفته‌اند و به گفته سازمان بهداشت جهانی سونامی جهان بیماری‌های غیرواگیر هستند، پیشگیری از این بیماری‌ها دغدغه دنیا است ولی ما در کشور با سرعت زیادی بیماری‌های واگیر را تولید می‌کنیم.

– وقتی کشور را به دست درمان‌گران می‌دهیم که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم سود آن‌ها مرتبط با درمان است نمی‌توانیم انتظار پیشگیری داشته باشیم.

– ما نمی‌توانیم از بخشی از ساختار جهانی سلامت الگو بگیریم و برخلاف ضوابط در نظر گرفته شده این نظام عمل کنیم.

– در دنیا طب عمومی محور است چراکه طب عمومی نگاه کلی به بدن دارد، اما در کشور انحصارطلبی متخصصان برخلاف این نکته است.

– پزشک خانواده نمی‌تواند متخصص باشد چون نظام آموزشی ظرفیت برآورده کردن نیاز کشور به چند هزار پزشک خانواده را ندارد، بلکه در سیستم صحیح پزشک عمومی به نوعی آموزش دیده است که می‌تواند پزشک خانواده باشد.

– در گذشته دو رشته جراحی عمومی و متخصص عمومی داشتیم، درست است که با گذشت زمان نیاز به متخصص و فوق متخصص زیاد شد ولی با تقسیم این دو رشته به حدود ۲۰ رشته برای شهرها به تعداد مورد نیاز متخصص نداریم و ۳۰ درصد مردم کشور را وقیحانه از خدمات پزشکی محروم کرده‌ایم.

– در دنیا پزشک عمومی حق هر کاری را دارد، مگر کارهایی که توانایی آن را نداشته باشد، به عنوان مثال سونوگرافی را در اروپا پزشکان عمومی و در آمریکا تکنسین‌ها انجام می‌دهند اما ما خائنانه انحصارطلبی کردیم و من این خیانت را عمدی می‌دانم.

– در تشریح مشکلات ساختار فعلی؛ دولت در مقابل تامین منابع مستاصل مانده، بیمه‌های درمان ورشکست شده‌اند، کیفیت درمان کاسته شده و قدر مطلق پرداخت مردم از جیب بیشتر شده است.

– گردش مالی دارو در سال ۹۱، ۵ هزار و ۷۰۰ میلیون تومان بوده و در مقابل ۳۸ میلیارد عدد دارو در کشور ارائه شده است، در سال ۹۳ گردش مالی دارو به بیش از ۱۷ هزار میلیارد تومان افزایش یافته، اما فقط ۳۲ میلیارد عدد دارو ارائه شده است که نشان می‌دهد عده‌ای این مابه‌التفاوت را عمداً بلعیده‌اند.

– عزمی برای از بین بردن الیگارشی حاکم بر نظام پزشکی وجود ندارد و وضع به همین نحو ادامه خواهد داشت، چرا که قانون رعایت نمی‌شود و هیچ کشوری نمی‌تواند بدون اجرای قوانین مشکلات را حل کند، با گران شدن خدمات درمانی کشورها ما هیچ راهی ندارد مگر اینکه پیشگیری را جدی بگیرد و از بیمار شدن مردم جلوگیری کند.

– طب اسلامی باید به‌عنوان یک ساختار مستقل انجام وظیفه کند که این همان آرزوی امام و دغدغه رهبری است.

– بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی ۶۰۰ هزار پزشکی چینی در غرب طب چینی را آموزش می‌دهند ولی ما به طب ایرانی، اسلامی بی‌توجه هستیم، مطالبه رهبری نهادینه کردن طب ایرانی-اسلامی است.

– در پاسخ به این سوال که چرا پزشکان بدون معاینه دقیق بیمار از ابزارهای تشخیصی مانند عکس‌برداری و آزمایش‌های طبی استفاده می‌کنند؟ ما به پزشک‌های صف خدمت اختیار نمی‌دهیم و همه اختیارات متعلق به ستادها است، بنابراین انگیزه لازم برای پزشک خدمت‌دهنده ایجاد نمی‌شود.

– در پاسخ به سوالی درباره وضعیت نظارت بر عملکرد پزشکان؟ تا زمانی که نظارت بر عملکرد پزشکان بر عهده خودشان باشد نظارت معنایی ندارد، این‌طور نیست که غیرپزشک نتواند بر عملکرد پزشک نظارت کند، در دنیا میان‌رشته حقوق پزشکی وجود دارد، حقوق‌دانانی هستند که پزشکی می‌دانند و به این پرونده‌ها رسیدگی می‌کنند.