دیدگاه؛ هر بیمار یک کتاب

همواره باید تعادل و توازن بین چهار بخش حوزه سلامت یعنی بهداشت، درمان، پژوهش و آموزش را حفظ کنیم.

از سوی معاونت آموزشی وزارت بهداشت، کارهای ارزشمندی در حوزه اخلاق پزشکی انجام گرفته است اما با توجه به این که استاد برای دانشجو، اسوه اخلاق و مبنای برخورد با بیمار است، بهتر است این موضوع در این عرصه نیز به‌صورت عملی نیز به دانشجویان آموزش داده شود.

اجرای طرح ریفرم آموزش پزشکی به‌صورت پایلوت در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی همراه با فواید و مشکلاتی بوده است که باید مورد بازنگری قرار گیرد. نخستین مشکل شاید عدم اجرای طرح در دیگر دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور باشد که عملاً باعث ایجاد یک ناهماهنگی بین آموزش پرشکی این دانشگاه و سایر دانشگاه‌ها شده است.

بالین در آموزش پزشکی فراموش شده است. در گذشته اساتید صاحب نام و با تجربه مثل مرحوم دکتر قریب با حضور در بخش‌ها، مطالب آموزشی را در بالین به دانشجویان آموزش می‌دادند؛ دانشجویان نکاتی را می‌آموختند که در هیچ کتابی نوشته نشده بود و حاصل تجربیات ۳۰ ساله استادشان بود. متاسفانه امروزه کمتر این روند را مشاهده می‌کنیم و شاهدیم که به نوشته‌ها و کتاب‌های فرنگی بیشتر از تجربیات اساتید زبده داخلی اهمیت داده می‌شود.

اساس آموزش پزشکی، بالین است، این روزها آموزش پزشکی در حوزه بالین ضعیف شده است و ما به پزشکی نیاز داریم که متخصص بالینی باشد. هر بیمار، یک کتاب است؛ اگر ۱۰ نفر که دچار بیماری حصبه می‌شوند را مورد بررسی قرار دهید؛ ۱۰ شکل متفاوت حصبه را می‌بینید زیرا تابلوی بیماری آنها با یکدیگر متفاوت است.

یک نقص عمومی که از سالیان پیش تدریجاً بر ما تحمیل شده این است که دانشجو برای امتحان انترنی، رزیدنتی، تخصص و فوق تخصص همواره در حال مطالعه در کتابخانه است و وقت زیادی برای حضور بر بالین بیمار و تشخیص ندارد که این واقعیت در آموزش پزشکی وجود دارد.
در حال حاضر نقص تشخیص بالینی محسوس است، تشخیص بالینی بدون ارجاع به لابراتوار و پاراکلینیک را جزو نوادر کشور برشمرد.